🔬 انواع آنتی‌بادی‌های مورد استفاده در IHC

1. آنتی‌بادی‌های اولیه (Primary antibodies)

این‌ها مستقیماً به آنتی‌ژن هدف در بافت می‌چسبند.

   تک‌کلونی (Monoclonal) 

• تولید شده از یک کلون سلول B.
• به یک اپی‌توپ خاص از آنتی‌ژن متصل میشن.
• مزایا: اختصاصیت بسیار بالا، کاهش پس‌زمینه.
• معایب: ممکنه حساسیت کمتر باشه چون فقط یک اپی‌توپ رو شناسایی می‌کنه.

    چندکلونی (Polyclonal)

• ترکیبی از آنتی‌بادی‌ها که علیه چند اپی‌توپ از یک آنتی‌ژن ساخته میشن.
• مزایا: حساسیت بالاتر (چون چند نقطه از آنتی‌ژن رو می‌گیرن).
• معایب: احتمال اتصال غیراختصاصی و پس‌زمینه بیشتر.

2. آنتی‌بادی‌های ثانویه (Secondary antibodies)

این‌ها به آنتی‌بادی اولیه متصل میشن و معمولاً با یک مولکول گزارشگر (Reporter) کونژوگه هستند، مثل:

• آنزیم‌ها: HRP (پراکسیداز ترب کوهی) یا AP (آلکالین فسفاتاز) → بعد با سوبسترا (مثل DAB) رنگ تولید می‌کنن.

• فلوروکروم‌ها: FITC، TRITC، Alexa Fluor → برای IHC فلورسانس.

• بیوتین: همراه با سیستم استرپتاویدین–بیوتین برای تقویت سیگنال.

نکته مهم: آنتی‌بادی‌های ثانویه معمولاً ضد ایزوتایپ و ضد گونه‌ی آنتی‌بادی اولیه ساخته میشن. مثلاً اگر آنتی‌بادی اولیه موشی باشه، آنتی‌بادی ثانویه میشه anti-mouse IgG.

3. آنتی‌بادی‌های کونژوگه مستقیم (Directly conjugated antibodies)

گاهی اوقات آنتی‌بادی اولیه خودش با آنزیم یا فلوروکروم کونژوگه میشه → نیاز به آنتی‌بادی ثانویه نیست.

• سریع‌تره و پس‌زمینه کمتری داره.

• ولی سیگنال ضعیف‌تره (حساسیت پایین‌تر).

🎯 انتخاب آنتی‌بادی مناسب در IHC

• باید اختصاصی باشه (cross-reactivity کم).
• باید روی بافت فیکس‌شده با فرمالین و پارافین (FFPE) تست شده باشه.
• توجه به گونه‌ی نمونه (انسان، موش، موش صحرایی…) مهمه.
• برندهای معتبر (مثل Dako، Abcam، Bio-Rad، Santa Cruz) آنتی‌بادی‌های ولیدیت‌شده برای IHC عرضه می‌کنن.